
W oknie tym możemy z rozwijanej listy wybrać interesujący nas model głośnika (oraz odczytać jego parametry zaznaczając opcję Show driver parameters. Co w przypadku gdy nasz głośnik, który zamierzamy kupić nie figuruje na liście ? (przestrzegajmy zasady, że najpierw projekt, a potem dopiero zakup głośnika – w ten sposób unikniemy wielu problemów związanych z tym, że głośnik jednak nie spełnia naszych oczekiwań) Bazę głośników programu możemy dowolnie edytować, a także uzupełniać. Załóżmy, że zamierzamy kupić czeski głośnik Tesla ARN-150-05/8 (wszystkie podawane w artykule parametry będą parametrami tego właśnie głośnika). Klikamy przycisk New celem wprowadzenia parametrów i dodania naszego głośnika do istniejącej bazy.

W nowo otwartym oknie Driver editor mamy do dyspozycji kilka zakładek: General: w tej zakładce wpisujemy dane podstawowe głośnika – Manufacturer (producent – w naszym przypadku jest to TVM Acoustics), Brand (marka głośnika – Tesla), Model (model głośnika – ARN-150-05/8), Data provided by (Dane dostarczone przez… – ja skorzystam z danych głośnika zamieszczonych na stronie producenta http://www.tvm-valmez.cz. Ponieważ jednak producent „poskąpił” parametrów będę się posiłkował parametrami podanymi także na innych stronach), Date added (data dodania głośnika do bazy) oraz Comment (własne komentarze – polecam wpisywać tam np. adresy sklepów zwykłych/internetowych gdzie konkretny głośnik można kupić). Przechodzimy do kolejnej zakładki – Parameters.

Jest to najistotniejsza zakładka z naszego punktu widzenia. Zalecam dużą uwagę przy wpisywaniu parametrów, gdyż to one bezpośrednio wpływają na wyniki obliczeń. W kontroli poprawności wpisywanych danych pomaga opcja Auto calculate unknowns (automatyczne obliczanie niewiadomych). Należy dokładnie sprawdzać obliczone przez program wielkości (mogą się bardzo nieznacznie różnić od podanych przez producenta – wtedy korygujemy w razie potrzeby). Jeśli rząd wielkości jest ten sam w stosunku do podanej wielkości przez producenta daje nam to gwarancję, że nie popełniliśmy błędu przy wpisywaniu parametrów wpływających na wyliczoną wielkość. Poniżej omówię tylko najistotniejsze parametry w poszczególnych grupach. W polu Thiele/Small parameters (parametry Thiele’a/Small’a) wpisujemy kolejno: Qes (dobroć elektryczna głośnika – 0,53), Qms (dobroć mechaniczna głośnika – 2,35), Qts (dobroć całkowita głośnika – 0,43 – program domyślnie wyliczył 0,432), Fs (częstotliwość rezonansowa – 45Hz).

Należy podać wymiary głośnika zgodnie z poglądowym rysunkiem obok pól wymiarów. Jedynym niezobrazowanym parametrem jest VCd (średnica cewki). Również polecam poświęcenie chwili na wypełnienie tej zakładki. Program na podstawie podanych wymiarów obliczy objętość głośnika, którą uwzględni przy podawaniu parametrów obudowy (nie zapominajmy o kontroli jednostek). Po tych działaniach możemy śmiało nacisnąć przycisk Save i zapisać nasz nowy głośnik w bazie WinISD. Program pozostawia nam także możliwość edycji już istniejących głośników, których dane wczytujemy za pomocą przycisku Load. Przycisk Clear służy do wyczyszczenia pól danych. Close zamyka okienko edycji głośnika – z tego przycisku właśnie skorzystamy. Skoro mamy już odpowiedni głośnik w naszej bazie możemy rozpocząć projektowanie obudowy.

Tu decydujemy jak wykorzystamy głośnik oraz jaką ilość tych samych głośników umieścimy w jednej obudowie. W przypadku zaznaczonej opcji Normal podajemy wprost ilość głośników. Gdy zaznaczymy opcję Isobarik (compound) (układ izobaryczny – stałociśnieniowy – określenie odnosi się do przestrzeni między głośnikami) podajemy ilość par głośników, tak więc liczba 1 w polu Drivers oznaczać będzie 2 głośniki. W naszym przykładzie wybierzemy jeden głośnik. Klikamy Next.

Tu wybieramy rodzaj obudowy. Do wyboru mamy: Closed (obudowa zamknięta), Vented (obudowa bass-reflex), 4th order bandpass (obudowa pasmowoprzepustowa IV rzędu – z jedną komorą otwartą), 6th order bandpass (obudowa pasmowoprzepustowa VI rzędu – z dwoma komorami otwartymi) oraz Passive Radiator (obudowa z membraną bierną). Pod polem wyboru Box Type widzimy obliczony przez program parametr EBP mówiący nam o tym, czy dany głośnik nadaje się do obudowy bass-reflex czy też nie. Im wyższy słupek wskaźnika EBP tym lepiej zachowa się nasz głośnik w obudowie b-r (bass-reflex).

Zakładka Driver (informacje o głośniku): Brand (marka głośnika) i Model number (model), Placement (rozmieszczenie - ilość i układ głośników), Added mass to cone (masa dodana do membrany w przypadku dodatkowego obciążania membrany podajemy jaką masę chcemy dodać). Na samym dole mamy mały przycisk parameters umożliwiający nam rozwinięcie okna z parametrami głośnika. Obok niego znajduje się zielona belka – klikając na nią możemy zmodyfikować kolor linii wykresu. Zakładka Box.

górze podany jest rodzaj obudowy (obrazowany odpowiednim piktogramem po prawej stronie). Przycisk Box Shape jest przyszłościową funkcją niezaimplementowaną w tej wersji programu, więc nie ma on żadnego znaczenia. Poniżej dwa pola: Rear chamber i Front chamer (tylna i przednia komora obudowy – oczywiście oba pola są wykorzystywane tylko w przypadku obudów dwukomorowych, czyli pasmowoprzepustowych). W polu Volume mamy podaną zaproponowaną przez program teoretycznie optymalną objętość obudowy, natomiast poniżej (Tuning freq.) częstotliwość strojenia tunelu b-r, która to ma bezpośredni wpływ na wymiary tunelu. Przycisk Advanced (zaawansowane) pozwala zdefiniować trzy zaawansowane parametry obudowy. Ql – straty nieszczelności. Są spowodowane przez nieszczelności samej obudowy (np. wokół głośnika) jak i przez przez przepuszczalność samego głośnika. Jest to najbardziej dominujący typ stratności w obudowach otwartych (vented, 4th i 6th bandpass). Typowe wartości tego parametru wahają się w granicach od 5 do 20.

Tu określamy ile i jakie tunele b-r zastosujemy. Podobnie jak w poprzedniej zakładce mamy do czynienia z dwoma przestrzeniami dotyczącymi przedniej i tylnej komory. Shape: kształt przekroju tunelu b-r. Mamy do dyspozycji okrąg i prostokąt. W naszym projekcie skorzystamy z typowego tunelu b-r dostępnego w handlu o przekroju okrągłym. Number: tu wybieramy ilość tuneli jaką chcemy zastosować. Vent diameter: średnia średnica tunelu b-r. Do wyboru jest kilka typowych średnic z rozwijanej listy, jednak możemy ręcznie wpisać dowolną średnicę. Poniżej program oblicza dwie wielkości: Vent lenght (długość tunelu – ważne jest, że w przypadku gdy wybierzemy kilka tuneli jest to długość POJEDYŃCZEGO tunelu, a nie suma długości) oraz Cross area (pole przekroju poprzecznego) – parametr pomocny w przypadku nietypowych kształtów tuneli b-r. Pole przekroju przy określonej długości jest stałe. Jeśli nie chcemy rozstroić obudowy pole przekroju poprzecznego dowolnego kształtu tunelu musi być takie jak podane w tym okienku. Zakładka Plot (wykres) pozwala na edycję parametrów otoczenia i wykresów.